10 rad jak uczcić zmarłego podczas nadchodzących świąt

Gdy umierają ludzie to wszystkich dookoła kto ich znał życie się zmienia i nie będzie już takie samo.  Żałoba to czas kiedy musimy się nauczyć od nowa żyć i celebrować świeta bez tej osoby.  W czasie świąt celebrujemy narodziny Jezusa Chrystusa, który przez śmierć przeszedł do nowego życia. Według religi katolickiej nasi bliscy którzy zmarli, przez swoją śmierć dołączyli do Niego. Honorując i wspominając naszych zmarłych podczas tego okresu światecznego pomagamy sobie łatwiej przetrwać ten okres. Na szczśęście nasz mózg jest tak skontruowany że pozwala nam pamiętać dobre i złe chwile. Ale każdy z nas oprócz tylko pamiętania może zrobić krok więcej, może uhonorawać zmarłego w szczególny sposób.  Czy ktoś z bliskich zmarł niedawno, czy dawno, to zawsze jest dobry pomysł, aby nie zapomnieć o nich szczególnie w tym okresie.  Oto kilka propozycji które pomogą nam pamietać naszych zmarłych.

1. Daj donację do ulubionej zmarłego, czy Twojej organizacji w imieniu zmarłego.
2. Zrób symboliczną ozdobę na choinkę, która bedzie ci przypominać zmarłego, nie musi to być arcydzieło, ale coś zrobione przez nas, liczy sie myśl.  Można też kupić świąteczny ornament do którego można włożyć zdjęcie zmarłego. Można też usiąść z dziećmi i zrobić ornament dla babci czy dziadzia.
3. Powieś specjalny świąteczny wianek na wejsciowe drzwi. Kształt koła jest symbolem życia, często słyszymy powiedzenie „circle of life”. Niech ten wianek świąteczny wita naszych gości.
4. Zastawiając świąteczny stół postawmy jeden wiecej talerz.  Często robimy tak gdy ktoś z naszych nabliższych nie może uczestniczyć w uroczystościach. Niech ten symobliczny talerz będzie dla nas ukojeniem, że zmarłego duchowa obecność jest wśród nas.
5. Zapal symboliczną świeczkę. Światło świecy jest bardzo wymowne.
6. Podziel się z kimś miłym wspomnieniem o zmarłym, anegdotą, może zmarły zrobił cos w życiu co pomogło komuś, czy było inspiracją dla ludzi.
7. Wyślij krótka notke z podziękowaniem dla tych którzy byli Waszym wsparciem podczas trudnego dla Was okresu.
8. Jeżeli masz jakąś pamiątkę po zmarłym i chcesz ją komuś podarować, to jest własnie dobry czas na taki prezent.
9. Zrób jakieś noworoczne postanowienie, które uhonoruje zmarłego np.: oddaj krew, aby uratować kogoś życie, poświeć czas dla organizacji, lub może wypełnij obietnicę dana zmarłemu przed śmiercią.
10. Zrób donację, czy prezenty dla sierocinca lub schroniska dla zwierząt z myslą o zmarłym, według przysłowia „kto daje dwa razy dostaje”.

Czasami nie zdajemy sobie sprawy jak często malutki gest, uśmiech potrafi odmienić cudze życie, czy być dla kogoś inspiracją. Życie to seria wydarzeń, gestów, spotkań ludzi, to czas urodzin i czas śmierci. Robiąc coś z myślą o zmarłym, pokazuje nasz z nim związek, bo ludzie żyją tak długo, jak długo o nich pamiętamy. Niech nadchodzący okres świąteczny przyniesie pokój i ulgę wszystkim w żałobie.

Podcast z Lidia Krawczuk “Ameryka i Ja”

Zapraszam do wysluchania podcastu

66. Amerykańska branża pogrzebowa, rozmowa z Izabelą Baczą-Van Tassel, właścicielką domu pogrzebowego w New Jersey

Wszystkich Świetych

“Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą”…

Dzień jesienny tak cicho
Jak liść zżółkły opada;
Złoto ma z października
Smutek ma z listopada.

I w ten smutek złotawy,
I w ten płomyk zamglony
Przybrały się Zaduszki
Jak w przejrzyste welony.

Płoną świeczek szeregi,
Płoną świeczek tysiące,
Powiewają płomyki
Zamyślone i drżące.

Więc płomykiem jak dłonią,
Dłonią ciepłą i jasną,
Pozdrawiamy tych wszystkich,
Których życie już zgasło.

Hanna Łochocka “Płoną świeczki“

Pamietamy….tesknimy….wielu z nas przygotowywalo sie do tego swieta zamawiajac Msze Sw, czyszczac groby, kupujac znicze czy zamawiajac kwiaty.  Dzien 1 listopada to uroczystosc Wszystkich Swietych, dzien oddania czci znanym i nie znanym swietym a natomiast 2 listopada obchodzimy Zaduszki.  Dzien Zaduszny w wierze rzymsko-katolickiej poswiecony jest modlitwom za wszystkich zmarlych, a szczegolnie za dusze ktore oczekuja w czysccu na spotkanie z Bogiem.  Pierwotnie swieto to bylo odchodzone 13 maja, dopiero w roku 731 papiez Grzegorz III przeniosl je na 2 listopada.  Sa to dwa wyjatkowe dni w roku kiedy udajemy sie na groby naszych zmarlych aby uczcic ich pamiec i pomodlic sie za ich dusze.  Udajac sie na cmentarz chcemy chociaz przez chwilke pobyć z tymi, których już z nami nie ma. W Polsce jest to dzien wolny od pracy, poniewaz bardzo duzo osob podrozuje do innych miast aby odwiedzic groby swoich bliskich. W Stanach niestety dzien ten jest dniem pracujacym.  Mimo ze mieszkamy w Ameryce dzien ten dla wielu z nas jest dniem modlitw i nabozenstw w intencji zmarlych („Wypominki” kiedy przywoluje sie zmarłych z imienia i nazwiska).  Kto z nas ma tutaj groby bliskich i znajomych niech znajdzie czas aby udac sie na groby zapalic symboliczna swieczke, polozyc kwiaty, czy wience aby oddac czesc i szacunek swoim zmarlym.  Warto tez wziasc jeden czy dwa dodatkowe znicze aby zapalic na grobie ktory bedzie opuszczony, o ktorym nikt juz nie pamieta.  Gdy jestesmy na emigracji nie zawsze mamy grob bliskich w kraju w ktorym mieszkamy, ale na pewno kazdy z nas pamieta o tych co od nas odeszli.  Wychowani w pieknej polskiej tradycji odwiedzania grobow 1 listopada na pewno nie zapomnimy o tym swiecie.  Podtrzymywanie tradycji odwiedzania grobow jest pieknym zwyczajem ktory powinnismy przekazac naszym dzieciom, aby w przyszlosci pamietaly o naszych grobach.  Mieszkajac w USA jest to tym bardziej wazne wprowadzic w zycie praktyke odwiedzania miejsca pochowku zmarlych 1 listopada,  gdyz dzieciom ten okres kojarzy sie z Halloween, ktore jest swietem poganskim!  Gdy nie mamy kogos bliskiego mozemy isc zapalic swieczke na grob nieznanego zolnierza, czy chocby na tych grobach o ktorych nikt juz nie pamieta.  Cmentarz to miejsce modliwy za zmarlych, jest to czas kiedy przywolujemy w pamieci wspomnienia o tych co od nas odeszli.   Jest to czas refleksji nad naszym zyciem, przemijaniem, bo człowiek żyje tak długo, jak długo o nim pamietamy.

Dlaczego palimy znicze?

Znicz jest nieodłącznym atrybutem Wszystkich Swietych, ale także czesto każdej naszej wizyty na cmentarzu. Jest to symbol naszej pamieci o zmarlych.  Stara legenda głosi, że moc swiatla ze zniczy miala wskazac  wlasciwa właściwą drogę zagubionym i duszom ktore blakaly sie pomiędzy niebem a ziemią. Wierzono rowniez ze swiatlo mialo moc oczyszczajaca i chronilo zywych przez zlymi mocami.  Obecnie swiatlo znicza czy swiecy symbolizuje pamiec i sile zycia,  kojarzy sie z zyciem po smierci czyli wiecznoscia.  Co roku w dzien Wszystkich Swietych cmentarze zamieniaja sie w przepiekne miejsce, tysiace zniczy oswietlaja ten smutny kawalek ziemi gdzie spoczywaja nasi zmarli.  Jest to czas kiedy rodziny spotykaja sie przy grobach modlac i wspominajac tych co odeszli.  .

Wychowani w Polsce w tradycji dbania o groby wiele osób czuje się niepewnie myśląc, że jeśli zostaną pochowani w Ameryce tu nikt nie będzie odwiedzał ich grobów. W Polsce silnie zakorzeniona tradycja odwiedzania grobów, świecenia zniczy, czy przynoszenia świezych kwiatów jest ciagle przekazywana z pokolenia na pokolenia, ktora my rowniez na obczyznie powinnismy kultywowac.  Utrata ukochanej osoby jest bardzo bolesna, ponieważ nasze życie nigdy już nie jest takie samo dlatego więc odwiedzanie grobów odgrywa ważną rolę w procesie żałoby.  Coraz więcej polskich obywateli planujac swoje pogrzeby ma życzenie, żeby ich wysłać po smierci do Polski, do Ojczyzny.

Niech kazdy z nas znajdzie godzinke, zatrzyma sie i zapali znicz na grobie.  Taki moment zwolnienia, wyciszenia sie, modlitwy da nam na pewno inne spojrzenie na kruchosc zycia, jego sens i przemijanie…

… Wieczne odpoczywanie racz im dac Panie

Halloween w Ameryce

Drodzy Rodzice, w zwiazku z niebezpieczenstwem jakie niesie celebracja Halloween, jako kaplan i pasterz odpowiedzialny za zbawienie dusz polecam do rozwazenia ponizsza tresc: 

HALLOWEEN

Od wielu lat usiłuje się kultywowac w Ameryce ale nie tylko zwyczaje związane z tzw. Halloween. Pierwszym (i chyba zdrowym) odruchem jest niesmak – zbyt blisko bowiem zabawa odwołująca się do upiorów, wizerunków śmierci itp. rekwizytów sąsiaduje z dniami, w których szczególnie kultywujemy pamięć o naszych zmarłych, w których także czcimy i wspominamy wszystkich świętych. Być może w krajach, w których dzień zaduszny nie pełni tak ważnej roli jak u nas byłoby to mniej niesmaczne, jednak zwyczaj ten sztucznie zaszczepiany w naszej obyczajowości wydaje się być szczególnie odrażający. Co więcej, nie jest to wcale – wbrew pozorom – obyczaj niewinny. Zobaczmy więc, skąd się wzięło Halloween ?

W wierzeniach celtyckich 31 października jest związany z festiwalem śmierci. Wg. nich bożek celtycki Samhain tego właśnie dnia wywołuje duchy złych ludzi, którzy umarli w ciągu minionego roku, aby powstawali i wędrowali po wsiach dokuczając ludziom. 31 października. Celtowie spodziewali się prześladowań ze strony duchów zmarłych, złych duchów i demonów i dla nich nie było to wcale zabawne. Palili ogniska, aby przyciągnąć dobre duchy chroniące ich przed złymi. Celtowie mieli satanistycznych kapłanów nazywanych druidami. 31 października druidzi szli od domu do domu domagając się jedzenia, i ci którzy im odmawiali byli przeklinani. Ludzie byli również gnębieni poprzez rożne rodzaje magii. Kiedy druidzi wyruszali w drogę nieśli ze sobą duże rzepy ponacinane na podobieństwo demonów. Wierzono, ze każda z nich zawierała demonicznego ducha, który osobiście prowadził lub kierował kapłana, był to jego własny mały bóg. Aby powstrzymać te pogańskie i satanistyczne praktyki, w ósmym wieku papież przeniósł Dzień Wszystkich Świętych z maja na 1 listopada.

Współczesne Halloween

Przyjrzyjmy się jak dzisiaj obchodzone jest Halloween. Czy nie koncentruje się na ciemności, śmierci, strachu, zniszczeniu i złu? Dominują wiedźmy, miotły, nietoperze, duchy, szkielety, śmierć i potwory. Przebieramy nasze własne dzieci za wiedźmy, monstra, wilkołaki i wysyłamy je na ulice w ciemność, aby powtarzały druidzką praktykę “threat or trick” (w naszym wydaniu „ciasteczko albo psikus”). Niektórzy mówią “Dobrze, ale przecież nie traktujemy tego na poważnie.” Ale Szatan bierze to na poważnie i tak też czyni Bóg. Szatan jest kimś znacznie gorszym i znacznie niebezpieczniejszym niż jakikolwiek człowiek. A jednak nikomu z nas chyba nie przyszłoby do głowy wysyłać na zabawę dziecko przebrane np. za Hitlera. Wieczór wigilii Wszystkich Świętych powinien być czasem dziękczynienia i uwielbienia Boga za zwycięstwo nad szatanem, śmiercią, piekłem i grobem oraz czasem modlitwy za zmarłych i za tych, którzy tej nocy tak lekkomyślnie poddaje się złu (jest to wieczór obrzędów dla wielu sekt). Czy naprawdę zabawa w naśladowanie satanistycznych kapłanów – druidów jest tym, czego potrzebują nasze dzieci w ów wieczór? Czy dobrze jest mieszać pamięć naszych zmarłych z niesmacznymi żartami na temat demonów i kościotrupów? Czy nie do nas mówi Bóg w Księdze Powtórzonego Prawa :

„Gdy ty wejdziesz do kraju, który ci daje Pan, Bóg twój, nie ucz się popełniania tych samych obrzydliwości jak tamte narody. Nie znajdzie się pośród ciebie nikt, kto by przeprowadzał przez ogień swego syna lub córkę, uprawiał wróżby, gusła, przepowiednie i czary; nikt, kto by uprawiał zaklęcia, pytał duchów i widma, zwracał się do umarłych. Obrzydliwy jest bowiem dla Pana każdy, kto to czyni. Z powodu tych obrzydliwości wypędza ich Pan, Bóg twój, sprzed twego oblicza. Dochowasz pełnej wierności Panu, Bogu swemu. Te narody bowiem, które ty wydziedziczysz, słuchały wróżbitów i wywołujących umarłych. Lecz tobie nie pozwala na to Pan, Bóg twój.” /Pwt 18,9-14/ Czy nie posłuchamy tak kategorycznego nakazu naszego miłującego Boga?

Z powazaniem pozostaje w modlitwie
Ks. Maciej Galle

Pochowaj mnie w kraju …

Historia repatriacji zwłok sięga wielu lat i nadal jest kontynuowana w obecnych czasach. Z roku na rok praktyka wysyłania zmarłych bliskich do swoich ojczyzn wzrasta nie tylko wśród Polonii ale wśród imigrantów z innych krajów jak Meksyk, Włochy, Filipiny, Korea. Wraz ze starzeniem się społeczeństwa, wielu Polaków mieszkających poza granicami Polski chce być pochowanych w swoim ojczystym kraju. Również członkowie rodziny zmarłego bardzo często decydują się pochować go w Polsce. Na taką decyzję wpływa wiele czynników osobistych, jak na przykład wiara, że dusza zmarłego nie zazna spokoju, jeśli ciało nie zostanie pochowane w kraju urodzenia. Będąc imigrantami borykami się z wieloma problemami emocjonalnymi, tesknimy za ojczyzną, tradycjami, krewnymi, sąsiadami czy przyjaciółmi z dzieciństwa. Jak prawdziwe jest powiedzenie, “Twój dom jest tam gdzie serce Twoje.” Dla wielu z nas jest przykro, że nie możemy pójść na grób swoich bliskich, szczególnie gdy przychodzi Wszystkich Świętych, czy rocznica śmierci.

Praktyka repatriacji zmarłych jest bardzo popularna wśród Polaków. Każdego roku Konsulaty Generalne RP wydaje setki zezwoleń na wywóz trumny, czy urny do Polski. Tylko w tym roku już wydano w Nowym Jorku ponad 160 pozwoleń. Od 2008 roku, tylko na obszarze Tri-State area, wydane zostało ponad 1,200 zezwoleń.

Koszt pochówku w Stanach Zjednoczonych (grób, vault i koszty otwarcia grobu) jest bardzo często równy kosztom wysyłki do Polski. Koszty repatriacji pokrywają wydatki takie jak uzyskanie aktu zgonu, tłumaczenia dokumentów na język polski, usług pogrzebowych w obu krajach, transport na lotnisko, transport w Polsce i bilet lotniczy.

Istnieje wiele powodów, dlaczego polscy obywatele chcą być pochowani w Polsce.
Pani Maria ze Stalowej Woli powiedziała: “Moja matka została pochowana w Polsce i mamy tam rodzinny grób. Gdy mój ojciec zmarł tutaj wiedziałam, że muszę wysłać jego ciało do Polski aby pochować go z matką. Nie widziałam innego wyjścia. ”

Kiedy zmarł Pan Stanislaw z Passaic, który dzielił mieszkanie z przyjaciółmi, ponieważ nie miał tutaj żadnej rodziny, jego przyjaciele zbierali pieniądze, aby wysłać go do Polski, aby mogł byc pochowany na cmentarzu w swojej rodzinnej miejscowości. Wiele osób czuje się niepewnie myśląc, że jeśli zostaną pochowani w Ameryce tu nikt nie będzie odwiedzał ich grobów. W Polsce jest tradycja odwiedzania grobów, świecenia zniczy, czy przynoszenia świezych kwiatów która jest przekazywana z pokolenia na pokolenia. Do dzisiaj Dzień Wszystkich Świętych w Polsce jest dniem wolnym od pracy. W tym dniu nie ma grobu, który by został pominięty. Tradycja odwiedzania grobów jest bardzo piękna i należy ją przekazywać naszym dzieciom, ponieważ pewnego dnia to one będą stać nad naszym grobem. Utrata ukochanej osoby jest bardzo bolesna, ponieważ nasze życie nigdy już nie jest takie samo dlatego więc odwiedzanie grobów odgrywa ważną rolę w procesie żałoby. Coraz więcej polskich obywateli planujac swoje pogrzeby ma życzenie, żeby ich wysłać po smierci do Polski.

Pani Elżbieta z Lodi powiedziała: “Chcę mieć pewność, że nie zostanę pochowana w jakimś byle grobie z bezdomnymi, bo wtedy nawet pies z kulawą nogą nie przyjdzie. Nigdy nie miałam męża i nie mam dzieci. Przynajmniej, gdy spocznę w Polsce to moja rodzina lub sąsiad zajrzy i zapali świeczkę na moim grobie. ” Pan Jan powiedział:” Pozostało mi kilka lat do mojej emerytury. Kiedy zmarła moja żona, postanowiłem pochować ją na cmentarzu w Rzeszowie. Powiedziałem mojej córce żeby kupiła grób dla dwóch osób. Kiedy przejdę na emeryturę to wracam do Polski, a kiedy umrę, chcę być pochowany z moja żoną. Teraz czuję się spokojniej , bo wiem, że ona jest w „domu” i kiedyś do niej dołącze. Będziemy znowu razem, w Ojczyznie.”

Pani Halina z Clifton powiedziała: “Gdy moja matka zmarła skontaktowałam się z domem pogrzebowym pani Izabeli Baczy, która oferuje kompleksowe usługi repatriacji do Polski. Byliśmy w stanie wysłać zwloki mamy w mniej niż tydzień. Ustaliłysmy z panią Izabelą datę wylotu samolotu, więc mogłam zarezerwować sobie bilet na ten sam lot, a rodzina w Polsce wiedziała na kiedy zaplanować pogrzeb w Tarnowie. To było bardzo emocjonalne doświadczenie, ale czułam się spokojnie, że robie tak jak mama sobie życzyła, żeby ją pochować w Polsce”.

Aby zmniejszyć koszty repatriacji należy się upewnić, czy dom pogrzebowy ma uprawnienia do wysyłki do Polski i jest zarejestrowany w Departamencie Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Jeżeli ktoś chce to może wziąść ze sobą urne do bagażu podręcznego, ale muszą być zalaczone wymagane dokumenty z obu krajów. Każda urna jest prześwietlana, niektóre linie lotnicze wymagają, aby zgłosić wywózke prochów 72 godziny przed odlotem.

Jeśli chcesz być pochowany w Polsce w grobie rodzinnym, czy na specjalnie dla Ciebie ważnym cmentarzu powinno się to wpisać do testamentu lub przedyskutować swoje życzenia z rodzina lub przyjaciółmi, aby mogli spełnić Twoje ostatnie życzenie – powrotu do domu ojczystego.

Co zrobić, gdy nastąpi śmierć?

Gdy nastąpi śmierć bliskiej osoby należy w pierwszej kolejności zadzwonić pod numer alarmowy lub do domu pogrzebowego.
Jak się zachować w obliczu śmierci bliskiej osoby?
Śmierć bliskiej osoby to jeden z najtragiczniejszych momentów naszego życia. Obezwładnia, przepełnia żalem, poczuciem bezradności, czasem nawet gniewu na cały świat. Musimy zmierzyć się z tym bólem, jednoczenie musimy też dopilnować wszystkich formalności. Warto o tym wiedzieć wcześniej, być przygotowanym. Gdy nastąpi śmierć bliskiej osoby należy w pierwszej kolejności zadzwonić albo na 911, albo do Hospice Nurse, a następnie do domu pogrzebowego. Nie należy się przy tym kierować lokalizacją domu pogrzebowego, a raczej jego reputacją i profesjonalną obsługą, nawet jeśli śmierć nastąpiła w innym stanie lub kraju. Bezpośredni kontakt z zaufanym domem pogrzebowym pozwoli zredukować czas i ograniczyć koszty związane z transportem zwłok z innego miasta, stanu czy kraju. Kolejny etap to umówienie się z dyrektorem pogrzebowym (Funeral Director) w celu rozpoczęcia formalności pogrzebowych. Kiedy nastąpi śmierć, należy zadzwonić do domu pogrzebowego i podać poniższe informacje: 1. Twoje imię i nazwisko, adres i numer telefonu. 2. Imię i nazwisko osoby zmarłej. 3. Gdzie znajduje się ciało. 4. Imię i nazwisko osoby, która będzie odpowiedzialna za pogrzeb. Jeżeli to Ty jesteś osobą odpowiedzialną za organizację pogrzebu, zastanów się, jaki chcesz rodzaj pogrzebu, czy pochówek, czy kremacja, miejsce pochówku. Przygotuj następujące informacje: Pierwsze imię, drugie imię i nazwisko zmarłej osoby. Ostatnie miejsce zamieszkania, Social Security #. Data i miejsce urodzenia. Imię ojca. Imię i nazwisko panieńskie matki. Wykształcenie. Zawód i miejsce pracy. Stan cywilny. Imię, nazwisko, adres, SS i telefon współmałżonka/i. Informacje do nekrologu: imiona i nazwiska dzieci i ich współmałżonków, imiona i nazwiska rodzeństwa, wnucząt oraz imiona i nazwiska zmarłych członków rodziny (rodziców, dzieci, rodzeństwa). Czy należał/a do jakichś organizacji? Czy służył/a w wojsku amerykańskim? Jakie miał/a pasje, zainteresowania oraz inne dodatkowe informacje. Pamiętajmy, że „Funeral is not a day in a life, funeral is a life in a day”.

Gloria in excelsis Deo!

Nadchodzą Święta Wielkanocne, przeżywając śmierć Jezusa Chrystusa nasze myśli przywołują śmierć naszych najbliższych. Święta Wielkanocne są bardzo trudne dla osób w żałobie. Im bliżej świąt tym bardziej czują one strach i niepokój o to jak sobie poradzą. Stres przedświąteczny jest bardzo normalny, bez względu jak dawno temu zmarła dana osoba. Każdy przeżywa go po swojemu – zamyka się w sobie, czy jest sfrustrowany, przechodzi kryzys wiary. W kościołach buduje się symboliczne groby Jezusa gdzie wierni udają się oddać mu hold. Nie zapominajmy też o grobach naszych zmarłych. Ale Święta Wielkanocne to nie tylko smutek, to przede wszystkim czas radości, radości z tego, że Jezus pokonał śmierć i zmartwychwstał aby dać nam życie wieczne. Nie jest przypadkiem że Święta te przypadają na wiosnę, kiedy cała przyroda budzi się do życia; śliczne bazie zdobią palmy w Niedzielę Palmową, nasze koszyczki będą ustrojone żonkilami, na wielkanocnych stołach pojawią się tulipany, będziemy święcić kolorowe jajka. Jajko to przecież symbol nowego życia. Święta Wielkanocne to czas nadziei na nowe i lepsze życie. Kiedy rozdzwonią się dzwony w Wielka Niedzielę i zabrzmi pieśń “Chrystus Zmartwychwstał” niech przyniesie nam to ukojenie, że ci co od nas odeszli, przeszli do nowego życia. Dla tych co będą po raz pierwszy obchodzić Świeta po pogrzebie bliskiej osoby i zasiądą do wielkanocnego śniadania aby podzielić się jajkiem niech odmówia krótką modlitwę w jej intencji. Może to stać się częścia nowej świątecznej tradycji. A po śniadaniu np. obejrzenie filmu sprzed lat, czy albumu ze zdjęciami niech będzie czasem refleksji i pamięci o naszych najbliższych. Chodzi o to, co jest niezwykle trudne, aby miłe wspomnienia zastąpiły smutek. Ktoś powiedział że żałoba nigdy się nie kończy, że to jest cena jaką płacimy za miłość do kogos.

Zdjecie: Floral Avenue

Pięć żali umierających ludzi

Gdy ludzie są na łożu śmierci to ostatnią rzecza jaką się martwią jest to co ktoś o nich pomyśli. Myślę że każdy z nas powinien sie nad tym zastanowiś, odpuścić, zrelaksować , uśmiechnąć sie i zacząć żyć zanim będzie za późno. Umierający ludzie przeżywaja różne emocje, jedni są pogodzeni z losem inni źli na cały świat a jeszcze inni czekają z ustęsknieniem żeby odejść. Jednak zapytani przed samą śmiercią, że gdyby mieli szansę jeszcze raz żyć, co zrobiliby inaczej to te poniżej odpowiedzi były najczęściej wymieniane:

1. Szkoda ze brakowalo mi odwagi do prawdziwego zycia dla siebie,   a jedynie spelniania oczekiwan moich bliskich. Byl to zal prawie wszystkich umierajacych. Zalowali ze nie spelnili swoich marzen, nie wykorzystali swoich mozliwosci. Bardzo wazne jest zeby spelnic chociaz czesc swoich marzen zanim straci sie zdrowie, bo potem bedzie za pozno. Zdrowie przynosi nam wolnosc ktorej nie doceniamy, albo doceniamy kiedy juz go nie mamy.
2. Zaluje ze tyle pracowalem.   Tego zalowali ludzie ktorzy mieli rodzine z dzieci, zalowali oni ze poprzez ciagla prace praktycznie byli nieobecni w zyciu swoich dzieci czy wspolmazonka/i Okazuje sie ze nie potrzebujemy miec az tyle pieniedzy zeby byc szczesliwym.
3. Szkoda ze nie mialam wiecej odwagi wyrazic swoje uczucia innym.
4. Szkoda, ze nie mialem wiecej czasu dla znajomych
5. Szkoda, ze nie pozwolilam sobie byc szczesliwa.   Tego wszyscy najbardziej zalowali.   Wielu z nich nie zdawalo sobie sprawy az do konca, ze szczescie to jest nasz wybor co tylko od nas zalezy.   Bojac sie zmian udawali ze jest im dobrze , co bylo klamstwem w stosunku do siebie i innych.

Zycie, jego zalety i wady jest naszym wyborem i tylko od nas zalezy jak chcemy go przezyc. Dzien narodzin jest pierwszym dniem naszego umierania ale kazdy dzien zycia jest wiecznoscia.

Co zrobić z urną z prochami?

Niby nie powinno być z tym problemu, a jednak gdy przychodzi do urny z prochami, bardzo często jest dylemat. Decydując się na kremację, w dalszym ciągu możemy zrobić wystawienie, msze z trumną lub urną, lub Memorial Service. Dla jednych prochy są tak samo traktowane, jak ciało zmarłego dla innych „to tylko prochy”. Według wiary rzymsko-katolickiej prochy powinny być pochowane na cmentarzu, Kościół jest przeciwko trzymaniu prochów w domu, a tym bardziej krytykuje rozsypywanie ich.
Prawo polskie zabrania trzymania prochów w domu, prochy muszą być pochowane. Sprowadzając prochy do Polski, musimy mieć pozwolenie ze starostwa, gdzie wyraźnie jest napisane, że prochy muszą być pochowane na podanym przez rodzinę cmentarzu.
Gdy chodzi o transport prochów do Polski pamiętajmy, że przygotowane dokumenty muszą być takie same jak w przypadku dokumentów przy transporcie ciała. Profesjonalny dom pogrzebowy powinien załatwić wszystkie dokumenty i dać rodzinie razem z urną.
Przewożąc samemu urnę, pamiętajmy, że musimy mieć ją przy sobie w bagażu podręcznym z kompletną dokumentacją. Prawo amerykańskie dotyczące prochów i ich transportu nie ma tak wielu restrykcji, jak polskie. Oczywiście można pochować prochy na cmentarzu, ale również można legalnie trzymać je w domu, rozsypać w oceanie 3 mile od brzegu (po uprzednim uzyskaniu pozwolenia od odpowiednich władz), rozsypać na cmentarzu w tzw. „scattering gardens”.
Ostatnio bardzo popularne są pochówki w tzw. niche (krypcie) w mauzoleum. W Ameryce można również podzielić prochy na kilka urn czy włożyć do biżuterii. Jeżeli osoba decyduje się na rozsypanie prochów, radze nie robić tego zbyt pochopnie, w emocjach, bo bardzo wiele osób później żałuje tej decyzji, niby brzmi egzotycznie, ale my jednak jesteśmy wychowani, że nasi przodkowie zawsze spoczęli w grobie, gdzie, gdy przyjdzie żałoba możemy się udać.

Dlaczego warto zainwestować w fundusz pogrzebowy?

 Praktycznie zawsze planujemy ważne uroczystości, urodziny, wesela, rocznice, ale mało kto planuje swój pogrzeb. Planowanie pogrzebu dla siebie czy kogoś z rodziny ma tylko zalety. Z wiekiem możemy oczekiwać, że nasze zdrowie może się pogarszać, może będziemy potrzebowali zamieszkać w nursing home, a może nie będziemy mieć siły lub finansów na opiekę. W Ameryce jest bardzo dużo świadczeń dla osób chorych czy mało zarabiających. Aby się kwalifikować do tych programów, sprawdzane są nasze zarobki, brane pod uwagę są wyciągi z kont, przeważnie z 5 ostatnich lat. Jeżeli mamy pieniądze na zwykłych kontach to znaczy, że jesteśmy bogaci i nam się nic nie należy, bo jak je mamy to możemy przecież z nich korzystać. Na przykład, żeby dostać Medicaid nie możemy mieć więcej na koncie niż $2000. Pieniądze wybrane z konta i wpłacone na fundusz pogrzebowy nie są już brane pod uwagę. Drugim plusem jest to, że odciążymy dzieci czy rodzinę takim wydatkiem, bo praktycznie mało kto ma odłożone pieniądze na cudzy pogrzeb. Zachęcam wszystkich do otwarcia sobie takiego funduszu bez względu na wiek i nawet wpłacaniu po $50 miesięcznie. Po wpłaceniu $500 depozytu, resztę można wpłacać w ratach. W momencie otwarcia takiego funduszu nie musimy wcale wybierać od razu rodzaju pogrzebu. Środki zgromadzone na koncie można wybrać w każdej chwili, z wyjątkiem funduszy właśnie na Medicaid. Niech rodzina się nie martwi, skąd wziąć pieniądze na nasz pogrzeb i niech nie mają wyrzutów sumienia, że nie mogą Wam zrobić godnego pogrzebu, bo ich akurat na to nie stać. Zostawmy po sobie miłe wspomnienia, a nie kłopot.